Vertrouwen

Op woensdag 2 oktober 2019 verschenen berichten in de media over een listeriabesmetting van vleeswaren. Dezelfde dag belden verontruste inwoners naar ons team Infectieziekten: “Ik ben zwanger en heb verdachte vleeswaren gegeten. Welk risico loop ik?” “Mijn bejaarde vader slikt afweer-onderdrukkende medicijnen. Hij heeft verdachte vleeswaren gegeten. Wat nu?” Dit soort telefoontjes volgt standaard op media-aandacht voor Infectieziekten.

Jaarlijks beantwoorden onze verpleegkundigen zo meer dan 1500 vragen van inwoners en professionals. Die gaan bijvoorbeeld over het effect op de gezondheid van zeer uiteenlopende milieufactoren, zoals de aanwezigheid van asbest, een geitenhouderij, vervuilende industrie of geluid. Een telefonisch antwoord of doorverwijzing naar beschikbare informatie over het onderwerp is vaak voldoende. Soms is meer nodig en pakken we de vraag samen met kennis- of uitvoeringspartners op, zoals het RIVM, de omgevingsdienst OZHZ en gemeenten.

Bij het team Infectieziekten, maar ook bij het team Gezondheid & Milieu, merken we dagelijks dat we als een betrouwbare vraagbaak worden gezien. Dat blijkt ook uit onderzoek. In het algemeen is het vertrouwen van de burger in de overheid niet altijd zo hoog. Wat bepaalt nu iemands vertrouwen? De kans dat we in ons volwassen leven in staat zijn tot vertrouwen is groter wanneer we opgroeien in een veilige, stimulerende omgeving, thuis, in de kinderopvang en op school. Dat is wezenlijk voor onze ontwikkeling. Laten nu net de JGZ, de toezichthouders kinderopvang en de collega’s van Veilig Thuis zich hiervoor dagelijks inspannen.

Suggereer ik nu dat onze bellers allemaal veilig zijn opgegroeid, en die naar bijvoorbeeld de belastingdienst minder? Dat zou wat zijn! Suggereer ik dat de professionals van de GGD de grootst mogelijke onzin kunnen verkopen, na slecht te hebben geluisterd, omdat de vragenstellers hen toch wel vertrouwen? Een ondeugend stemmetje in mij zegt dat het wel een leuk experiment zou zijn. Maar wees gerust: ik bewaar deze fantasie voor mezelf; ik weet zeker dat mijn collega’s te professioneel zijn om hieraan te willen meewerken.

Wat is dan wel een verklaring voor het vertrouwen in de GGD? Het antwoord is denk ik: kennis en deskundigheid. De artsen, verpleegkundigen en adviseurs van de GGD weten hun deskundigheid te combineren met betrokken, empathisch luisteren. Die combinatie leidt tot gesprekken die het vertrouwen voeden. Het is dit menselijk kapitaal waar we zuinig en trots op zijn. Omdat onze inwoners erop vertrouwen.

Reimke Willemze
Manager Dienstverlening GGD en LVS (Leerplicht en Voortijdig Schoolverlaten)